Match Worn Home Shirt Timmy Simons

 

Worn in a Belgian Jupiler Pro League game

 

 

 

 

Match Worn Home Shirt Eidur Smari Gudjohnsen

 

Worn in the Europa League qualifiers against Slask Wroclaw

 

 

 

 

Match Issued Home Shirt Elton Monteiro Almada

 

Issued for the Europa League qualifiers against Slask Wroclaw

 

 

 


Match Worn Away Shirt Waldemar Sobota

 

                     Worn in the Jupiler Pro League Play Off away game at Lokeren (1-3).  Sobota did score a goal.

 

 

 

 

 


Match Worn Third shirt Bjorn Engels

 

Worn in the Jupiler Pro League away game at KRC Genk

 

 

 

 

Match Worn Home Shirt Oscar Esau Duarte Gaitan

 

With Special Pro League + print, worn in the Jupiler Pro League home game against

 

                       Waasland Beveren (1-2)

 

 

 

 

 

Bench Worn Home Shirt Tom Hogli

 

With Special Belfius Pulse Start print, bench worn in the Jupiler Pro League Play Off home game

 

                       against Anderlecht (0-1)

 

 

 

 

 

Match Worn Home Shirt Waldemar Sobota

 

With Special 15 years Blue Army Print, worn in the Jupiler Pro League home game against

 

                       Anderlecht (4-0)

 

 

 

 

 

Dit seizoen nam Nike het als kledingsponsor over van Puma.  Het contract van kapitein Hoefkens werd niet verlengd, hij trok naar Lierse.  Ook Ryan Donk en gouden stier Carlos Bacca zochten nieuwe oorden op bij Kasimpasa en Carlos Bacca.  Voor overbodige spelers zoals Vleminckx, Buysse, Almeback, Trickovski en Figueiras werd een oplossing en een nieuwe werkgever gevonden.

 

 De belangrijkste inkomende transfer was die van good old Timmy Simons die op z’n 37e overkwam van Nurnberg.  Tom De Sutter moest de leemte opvullen die Carlos Bacca liet.  Voor het overige zocht sportief manager Gretarsson vooral z’n heil in jong en onbekend talent zoals Matthew Ryan, Shangyuan Wang, Elton Monteiro, Valentinos Vlachos en Spryridon Fourlanos. 

 

Club startte de competitie met een vertimmerd elftal.  Sterkhouders als Meunier, Vazquez en Odjidja lagen in de lappenmand en verdediger Duarte was geschorst dus moest coach Garrido al gauw een beroep doen op jongeren als Engels, Mechele, Bolingoli, Wang en Verstraete.  Zij stonden de eerste matchen allen in de basis.  Tegen Charleroi kreeg Simons in z’n eerste match al meteen een rode kaart.  Club won de zwaarbevochten match toch met 2-0 dankzij een heerlijke pegel van Wang die de ban brak.  Ook op Oostende werd gewonnen, zij het opnieuw met de hakken over de sloot.

Toen volgde de eerste Europese opdracht al meteen.  Met het Poolse Slask Wroclaw had Club een haalbare kaart geloot maar in Polen misten de Sutter en co een paar reuzenkansen en werd met 1-0 verloren.  In Brugge werd Club een paar keer koud gepakt door ene Waldemar Sobota.  Club kon nog terugkeren tot 3-3 maar was meteen uitgeschakeld. 

 

 In augustus volgen er nog twee gelijke spelen thuis tegen Gent en Zulte Waregem en een zeer zwaar bevochten zege Achter de Kazerne tegen KV Mechelen.  Het voetbal bleef stroef en dus werden er nog gauw twee versterkingen binnen gehaald met de Pool Sobota die ons zoveel pijn had gedaan en de Nigeriaan Fatai die op de slotdag van de transfermarkt werd gehuurd bij Astra Giurgu.

 

 Op Waasland Beveren werd nog met 1-2 gewonnen en tegen Lierse liefst met 4-1 maar daags na die zege werd coach Juan Carlos Garrido de laan uitgestuurd.  De coach viel nochtans weinig tot niets te verwijten.  Integendeel, met de aanwezige kwaliteit had hij een meer dan behoorlijke puntenoogst gehaald.  Het was omdat Michel Preud’homme plots beschikbaar was dat het Brugse bestuur overstag ging en besloot de ex-doelman als een soort messias binnen te halen.

 In het weekend speelde Club onder leiding van coach Clement plots de pannen van het dak.  De Brusselaars werden met 4-0 van de mat geveegd.  Maxime Lestienne had een zeer groot aandeel met twee goals en nieuwkomer Fatai scoorde meteen bij z’n debuut.

 

 Het debuut van Preud’homme betrof een bekermatch die in Oudenaarde moeizaam maar verdiend werd gewonnen met 0-1.  Ook daarna haalde Club zuinige zeges tegen OHL en Bergen om daarna met 4-1 de boot in te gaan op Kortrijk, gekruid met twee Brugse rode kaarten.  Het werd een periode vol ups en downs waarin zeges op Genk en Lokeren werden afgewisseld met een verloren stadsderby tegen Cercle.  Standard dat het seizoen als een raket was gestart had op die manier al een meer dan aanzienlijke voorsprong uitgebouwd.

 

Ook in december bleef Club kwakkelen.  Er werd zwaar gewonnen van Mechelen en op Gent maar tussendoor speelde Club gelijk op Charleroi en werd het uitgeschakeld voor de beker tegen opnieuw Kortrijk.  Het dieptepunt volgde op tweede kerstdag toen Club een heus kerstfeest had georganiseerd dat volledig in het water viel doordat Club zich thuis liet ringeloren door Waasland Beveren.

 

De eerste westrijden na de winterstop brachten geen beterschap met een gelijkspel op Lierse en een nederlaag in Anderlecht.  De beslissende spelers lieten het in deze periode meermaals afweten.  Lestienne vond nooit de vorm van de Play Offs van het jaar daarvoor terug.  Fatai viel zwaar door de mand waardoor al het gewicht in de spits op de schouders van Tom De Sutter lag.  De Sutter deed wat hij kon maar woog toch een stuk te licht om iemand als Carlos Bacca te vervangen.  Dus haalde het bestuur in de winter opnieuw een veelbelovende spits uit Zuid-Amerika, de Chileen Nicolas Castillo.

In de eindspurt van de reguliere competitie sloeg de motor plots aan.  Onder leiding van Odjidja zoals in z’n beste dagen haalde Club plots 19 op 21 met enkele knappe overwinningen.  Castillo werd mondjesmaat gebracht, scoorde bij z’n debuut in Genk maar het was duidelijk dat de jonge Chileen nog tijd nodig had.  De topper tegen Standard werd met 1-0 gewonnen waardoor Club de voorsprong een stuk verkleinde en speelbaar maakte voor de play offs.

 

De Play offs begon Club op de tweede plaats met slechts enkele punten achterstand op leider Standard.  Club veegde de vloer aan met Lokeren met 5-1 maar ging enkele dagen later zelf zwaar onderuit in Brussel, 3-0.  Dan volgde een cruciaal duel op Zulte Waregem.  Club kon de koppositie nemen door de slechte start van Standard maar kwam op achterstand.  Tegen tien man kwam Club terug tot 1-1 maar liep domweg in de blessuretijd in het mes en verloor alsnog met 2-1.  Dure punten waardoor het plots spannend werd want ook Zulte Waregem kwam zich zo mengen in de debatten en zelfs Anderlecht dat met 8 punten achterstand was gestart kwam zo weer piepen.

Tegen een ziek Genk werd een logische 2-0 zege geboekt en toen volgde de topper tegen Standard.  Club was beter en Standard probeerde enkel de schade te beperken en slaagde daar ook in, 0-0

 

Toen Club in Lokeren won met 1-3 lagen de kaarten plots toch weer in het voordeel van Club.  Met een zege tegen Anderlecht kon Club de Brusselaars definitief uittellen en dus naar een tweestrijd Club-Standard gaan uitkijken.  Het draaide pijnlijk anders uit.  Mitrovic kreeg al snel rood en Club overspoelde Anderlecht 90 minuten lang met tal van kansen, de beste van Lestienne spatte uiteen op de lat.  Op één van de zeer zeldzame counters in het slot devieerde Meunier de bal in eigen doel.  Jan Breydel leek plots een kerkhof, we hadden Anderlecht zelf terug in de titelstijd gebracht.  Voor Club zelf leek de titel plots ver weg.

 

Maar de playoffs zijn een rollercoaster en het volgende weekend won Club op Standard dankzij een goal van Sobota.  Er leefde weer hoop in de Brugse harten, temeer omdat Anderlecht nog een uitmatch had bij Zulte Waregem die al een heel jaar thuis niet meer hadden verloren.  Anderlecht won wel bij Zulte Waregem en Club verloor in een dolle match op Genk.  Weer geen titel, weer geen prijs.  In de slotmatch won Club nog van Zulte Waregem met een geslaagde match van de jonge Nikola Storm.  Het is hopen op volgend seizoen, als Preud’homme deze keer zelf de voorbereiding kan meemaken.  Hopelijk krijgt hij dan z’n ploeg helemaal naar z’n hand gezet.