Match Worn Home Shirt Tomasz Dziubinski
Match Worn Home Shirt Vital Borkelmans
Worn in the EC semi final against Werder Bremen
Match Worn Home Shirt Franky Van der Elst
Worn in the EC quarter final against Atletico Madrid
Match Worn Away Shirt Marc Schaessens
Match Worn Away Shirt Vital Borkelmans
Match Worn Third Shirt Daniel Owefin Amokachi
Naast Frank Farina vertrokken ook Hans Christiaens naar het Deense Brondby en Cedo Janevski. De Macedonische stylist begon sterk aan zijn clubperiode, maar verloor al snel zijn plaats aan de meer robuuste Laszlo Disztl.
De leemte in de spits werd opgevuld door Tomasz Dziubinski, een Poolse international die van Wisla Krakau kwam, met de titel van Pools topschutter op zak.
Voor de flanken werd bij Beveren Stephan Van der Heyden weggeplukt en haalde men Marc Schaessens weg bij Standard. In opvolging van Frank Farina werden nogmaals twee Australiers aangeworven, nl: Paul Okon en Lorenz Kindtner. Die laatste zou nooit zijn plaats bij club afdwingen, terwijl Okon na een aanpassingsperiode uitgroeide tot één van de sterkste verdedigers ooit bij Club.
Als trainer kwam Hugo Broos (via RWDM) Georges Leekens aflossen.
Het seizoen werd alvast feestelijk ingezet. Club vierde immers zijn honderdjarig bestaan met een galamatch tegen het Barcelona van Johan Cruyff. Het dreamteam werd met 1-1 in bedwang gehouden na een goal van Vital Borkelmans.
De trainerswissel wierp van in het begin zijn vruchten af. Club begon verschroeiend aan het seizoen, met meteen een overtuigende overwinning tegen Standard en AA Gent en een gelijkspel op landskampioen Anderlecht. Vooral Foeke Booy schitterde in deze openingsfase met 11 goals in 8 matchen. Daarna zou het Nederlandse woelwater geveld worden door een blessure die hem enkele maanden aan de kant zou houden.
Doordat Tomasz Dziubinski de verwachtingen niet helemaal kon inlossen en het qua levensstijl niet zo nauw nam met het professionalisme kreeg Daniel Amokachi zijn kans. De Nigeriaanse buffel ontpopte zich tot de nieuwe Brugse smaakmaker en publiekslieveling. Toen ook Booy terug kwam uit blessure was er geen houden meer aan ons dodelijke spitsenduo.
Op een koude zondag in februari werd de weg naar een nieuwe titel open gegooid door Anderlecht op Olympia met 2-0 te kloppen. Amokachi en Booy velden de kampioen in de tweede helft.
In de beker werd Club op eigen veld uitgeschakeld door Standard na een own goal van Staelens. Europees echter gooide club hoge ogen tijdens dit seizoen. De legendarische Europese avonden van in 1988 herleefden zowaar op Olympia. In de beker der bekerwinnaars werd in de eerste twee ronden Omonia Nicosia en GKS Katowice nog gemakkelijk uitgeschakeld.
In de kwartfinale kwam met Atletico Madrid de eerste echte test. Atletico telde met Schuster en Paolo Futre enkele wereldsterren in haar rangen. In Madrid klom Club via Verspaille en Beyens op voorsprong. Desondanks werd er met 3-2 verloren. In de terugmatch zag het er al snel niet goed uit voor Club toen Futre Atletico na tien minuten op 0-1 bracht. Vlak voor rusten bracht Querter Club vanop de stip terug in de match. In de tweede helft zette Club alles op alles en buffelde Booy de 2-1 binnen. De overwinning werd gevierd als een landstitel. De zoveelste grote naam was gesneuveld op de heilige mat van Olympia.
In de halve finale kwam Werder Bremen uit de trommel. Op Olympia werd met 1-0 gewonnen door een vroege goal van Amokachi. Club had overwicht, maar verzuimde de score verder uit te diepen. De terugmatch in het Weserstadion stond bol van emotie. Scheidsrechter King verzuimde om Bremen doelman Oliver Reck uit te sluiten na een slag in het gezicht van Foeke Booy. Bremen kwam 2-0 voor en toen ook Amokachi nog eens werd uitgesloten na een stukje toneel van diezelfde Reck was het boeken toe voor blauwzwart. 14 jaar na de finale tegen Liverpool strandde het Brugse schip op een zucht van een nieuwe Europese finale. Werder Bremen zou de beker uiteindelijk winnen door AS Monaco te kloppen in de finale. De match op Bremen zou ook de geschiedenis in gaan als die van het vuurpijlincident. Er werd een vuurpijl vanuit het Brugse vak geschoten. Dit incident zou Club op een recordboete vanwege de Uefa komen te staan.
In de competitie bleef Club echter doorstomen en doordat Anderlecht onverwacht in de fout ging had Club genoeg aan een zege op de voorlaaste speeldag tegen KV Mechelen. In een zonovergoten Olympia maakten Club en KV Mechelen er een ware thriller van. Amokachi zorgde al snel met een typische kanonskopbal voor 1-0. Verspaille (2-0) en Van der Heyden (3-0) brachten de Brugse kop in een titelroes. Plots scoorde Mechelen echter twee maal tegen en werd het nog bibberen tot het laatste fluitsignaal. Toen scheids Piraux affloot viel er een loden blok van ieders schouder en kon er eindelijk weer gefeest worden. Club was weer kampioen!!
Op de laatste speeldag stond de derby nog op het programma en net als vorig seizoen maakten de twee Brugse teams er een klapstuk van. Alleen werden de goals dit keer mooi verdeeld, 5-5.
Daniel Amokachi won de allereerste editie van de ebbenhouten schoen die de beste Afrikaanse voetballer in onze competitie bekroonde.