Match Worn Home Shirt Elos Elonga Ekakia

 

 


 

Match Worn Home Shirt Gert Claessens

 

Worn in friendly matches

 

 

 

Match Worn Home Shirt Elos Elonga Ekakia

 

Worn in the Uefa Cup game against Olympique Lyon

 

 

 

Match Worn Home Shirt Tjorven De Brul

 

Worn in the Uefa Cup home game against Olympique Lyon

 

 

 

Match Worn Away Shirt Milan Lešnjak

 

 

 

 

 

Match Worn Away Shirt Hervé Nzelo Lembi

 

 

 

 

 

Match Worn Away Shirt Khalilou Fadiga

 

 

 

 

 

Match Worn Goalkeeper Shirt Dany Verlinden

 

Worn in a Uefa Cup game

 

 

 

Match Worn Goal Keeper Shirt Jurgen Belpaire

 


 

 

 

 

Club stond dus weer voor zo’n jaar van de bevestiging en trok twee spitsen van Lokeren aan: de snelle Koen Schockaert en de Congolees Elonga Ekakia. In Egypte werd doelman Nader El Sayed gehaald, die na de Africacup nog werd verkozen tot beste doelman van het Afrikaanse continent.

 

Wederom moest Club al vroeg aan de bak in de voorrondes van de CL. Het Macedonische Sileks Kratovo werd nipt verslagen en in de laatste voorronde stond een dubbele confrontatie met het Noorse Rosenborg op het programma. Rosenborg, getraind door Trond Sollied, was de laatste jaren een vaste klant geworden in die CL en versloeg met Juventus en Real Madrid al enkele grootmachten. In Trondheim werd met 2-0 verloren, wat de opdracht voor de terugmatch alleen maar moeilijker maakte.

Club moest scoren, meer dan eens zelfs en de nul achterin houden, een aartsmoeilijke opdracht. Fadiga bracht club al vrij snel 1-0 voor, maar vlak voor rust maakte de Noorse sluipschutter Rushfeldt er 1-1 van. Met die tegengoal kon club al zijn schroom van zich afgooien en vol voor goals gaan. Claessens lukte meteen na rust de 2-1 en gaf zo weer hoop. Maar weer diezelfde Rushfeldt bracht de stand in minuut 71 terug gelijk. Wedstrijd gespeeld leek dus. Dat was echter buiten club gerekend want Schockaert en Claessens maakten er in een dolle slotfase nog 4-2 van. Milan Lesnjak had zelfs de 5-2 nog aan de voet, maar de doelman kreeg nog net een hand tussen zijn lob. Fantastische wedstrijd, alle fans trots op hun club, maar toch waren we weer niet in die Champions League geraakt en moesten we verder in de Uefacup.

 

Net zoals na de vorige titel had club ook deze keer in het jaar na de titel te maken met enkele haperingen. Matchen die in het kampioenenjaar vlot gewonnen werden gingen nu nipt verloren of gelijk.

 

Net zoals de vorige jaren kwam de concurrentie ook dit keer weer niet van Anderlecht of Standard, maar net als vorig jaar van Racing Genk. In de heenronde won club nog de toppers tegen Genk en Anderlecht maar morste het met punten tegen de kleintjes.

In de Uefacup werd voor het derde jaar op rij een Duitse tegenstander geloot. Dit keer kwam VFB Stuttgart uit de trommel en derde keer goede keer, de Duitsers gingen voor de bijl. In Duitsland voetbalde Club een aardige 1-1 uitgangspositie bij elkaar. De terugmatch in Brugge werd een heuse thriller. Club kwam na een uur via De Cock op voorsprong. Stuttgart zag twee spelers met rood uitvallen maar de Nederlander Verlaat maakte toch gelijk. Stuttgart knokte zich met die negen man zelfs nog naar verlengingen. Halverwege die verlengingen maakte Claessens er 2-1 van, een zucht van opluchting ging door Jan Breydel. Maar met Duitsers ben je nooit klaar, dus ook deze keer niet. International Fredi Bobic maakte er enkele minuten later 2-2 van, Stuttgart plots virtueel geplaatst met nog tien minuten op de klok. Vijf minuten voor het einde vertrok er een perfecte voorzet in de 16 die staalhard werd binnengekopt door Ilic. De kop danste in de plensende regen achter doel, eindelijk was de kwalificatie een feit, Brugge was weer een historische avond rijker.

 

In de achtste finales zou Lyon een maat te groot zijn. In Frankrijk verloor club met 1-0, wat op zich nog opties bood voor de terugmatch. Club scoorde ook drie maal in die terugmatch maar liep in feite toch heel de avond achter de feiten aan en verloor kansloos met 3-4. Lyon begon toen net aan zijn hegemonie in Frankijk van zeven titels op rij.

In de terugronde kwam Anderlecht naar het vernieuwde Jan Breydel stadion. De eerste keer dat Lorenzo Staelens als mauve naar Brugge kwam. Elke Clubfan die erbij was herinnert het zich als ware het gisteren, want het was een droomscenario voor elke clubfan.

 

Vlak voor rust tackelde Staelens Anic en pakte zo zijn tweede geel. Heel Jan Breydel ging compleet uit zijn dak bij de aftocht van ‘hun verrader’. In de tweede helft poeierde Tjorven De Brul er nog twee tegen de Anderlechtse netten waardoor club de match won met 2-0. De bezoekers uit Brussel, bijgestaan door Ajaxfans begonnen toen zitjes op het veld te gooien en in brand te steken. Er ontstond toen zelfs een brandje op de tribunes waardoor er een brandweerwagen tot op het terrein moest om te komen blussen.

 

Net zoals toen Lierse kampioen werd gingen club en Genk zij aan zij naar de meet en net zoals toen ging alles één speeldag voor het einde fout. Nu werd er met 2-0 verloren in Moeskroen, terwijl Genk wel won en zij de kop overnamen. Genk had nu haar lot in eigen handen op Harelbeke terwijl club thuis tegen Westerlo moest.

 

 

Genk won en was dus landskampioen. Op het zelfde moment speelde Club tegen Westerlo. De titel was verloren maar toch werd er een feestje gebouwd. Dit was immers de afscheidsmatch van Franky Van der Elst, na Jan Ceulemans, het volgende monument dat zijn carriere bij club zou stopzetten. The Fox werd luid toegejuichd als Franky the King en scoorde zelfs vanop de stip, iets wat hij amper deed in zijn loopbaan, scoren…17 keer slechts in 605 matchen voor Club. Toch was hij op zijn manier belangrijk voor club, als slot op de deur en als verbindingsman. Hij hielp mee aan het behalen van vijf titels, vier bekers, zeven supercups en tal van Europese successen. Hij won ook twee keer de gouden schoen.

 

In de lente van dit seizoen werd voorzitter Fernand De Clerck na een bestuurlijk dispuut uit zijn functie ontheven.  Hij had 26 jaar met de blauwzwarte scepter gezwaaid en is daarmee de langst zetelende voorzitter.  Hiermee werd een einde gemaakt aan drie generaties De Clerck in de voorzittersstoel.  De Clerck werd opgevolgd door 'de burgemeester' Michel Van Maele, de man die club als burgemeester van Brugge van de financiële verdrinkingsdood redde met de bouw van het Olympiastadion.