Match Worn Home Shirt Sven Vermant

Match Worn Home Shirt Gert Verheyen

Match Worn Home Shirt Peter Van der Heyden

Match Worn Away Shirt Gert Verheyen

Match Worn Away Shirt Sven Vermant

Match Worn Away Shirt Milan Lesnjak

Special shirt, only worn in the away match at Germinal Beerschot

Match Worn Away Shirt Gaetan Englebert

 Worn in the Uefa Cup away match at FC Barcelona

Match Worn Goal Keeper Shirt Dejan Nemec

Voor de overbodige spelers als Anic, Nader en Mitrovic werd in de zomer een oplossing gevonden. Eric Deflandre vertrok naar de Franse succesformatie Lyon. Club kocht enkele belangrijke spelers zoals linksback Van der Heyden van Aalst en middenvelder Timmy Simons van Lommel. Bij Hasselt vond men met Stijn Stijnen een jonge derde doelman en van de jeugd kwamen enkele beloftevolle spelers zoals Geraerts, Cornelis en Maertens bij de A-kern. In Brazilie en Kroatie werden twee nieuwe jonge spitsen gevonden, Duarte en Simic.

Sollied slijpte zijn manier van werken geduldig in zijn nieuwe club. Termen als looplijnen en shadow game waren plots dagelijkse kost in Brugge. Sollied zwoer bij een 4-3-3 met een aanvallende driehoek op het middenveld en opkomende backs.

Door het eindeloos herhalen van al deze looplijnen wisten de spelers op de duur perfect wie waar en wanneer moest lopen en werd club een geoliede machine.

Nu Simons werd gehaald als verdedigende middenvelder werd Clement vooral als centrale verdediger nog uitgespeeld.

Gert Verheyen werd veroordeeld tot een rol op de rechterkant, terwijl hij zich altijd beter voelde als centrumspits. Dit zorgt al gauw tot een soort haat-liefde verhouding tussen Verheyen en Sollied, al blijft het respect tussen beiden en de goede samenwerking wel steeds intact.

Club begon als een komeet aan het nieuwe seizoen, met monsteroverwinningen tegen Gent (6-2) en Standard (0-4), maar zag al gauw weer een smaakmaker vertrekken. Auxerre zwaaide met de nodige miljoenen naar Khalilou Fadiga en vlak voor het sluiten van de transfermarkt vertrok de Senegalees naar Frankrijk. Fadiga was qua karakter een beetje een woelwater, maar was een fantastische voetballer en een publiekslieveling pur sang.

Ook zonder Fadiga ging de pletwals van Club onverstoord verder. Club won veertien wedstrijden op een rij met een doelsaldo van maar liefst 53-8. Op speeldag vijftien werd er met 2-0 verloren van Anderlecht.

Deze nederlaag gooide toch wat zout in de machine, er werd eerst nog twee maal gewonnen, maar daarna volgde een reeks van 8 gelijke spelen in 9 matchen. Deze reeks zorgde ervoor dat Anderlecht het gat kon dicht rijden en de kop kon overnemen.

In het tussenseizoen werd bij Trabzonspor de Noor Rune Lange overgenomen. Dit was de gedroomde versterking voor Sollied omdat hij een grote en goeie kopper als centrumspits wilde, een goeie kaatser ook. Lange zou dus nog heel belangrijk worden, zij het later, want zijn eerste half seizoen ging bijna helemaal de mist in wegens blessureleed.

Drie speeldagen voor het einde kwam Anderlecht ook nog eens winnen in Brugge en was het over voor Club. Anderlecht werd opnieuw kampioen. Club had zichzelf met al die gelijke spelen nog maar eens in de eigen voet geschoten. Anderlecht zat met Koller en Radzinski in een superperiode waarin ze in de CL wonnen van teams als Man Utd en Real Madrid, maar club had het verlies van de titel meer aan zichzelf te wijten dan aan de superioriteit uit Brussel.

Europees ging club mee in de Uefabeker tot de achtste finales. Flora Tallin en Apoel Nicosia werden simpel verslagen. Tegen het Zwitserse Sankt Gallen had club een goal van Andres Mendoza nodig in blessuretijd om zich te kwalificeren. Deze goal leidde naar een galaduel met het grote Barcelona in de achtste finales. Barca kwam met goals van Rivaldo en Kluivert redelijk eenvoudig winnen in Brugge, maar Club redde de eer met een gelijkspel in Camp Nou na een mooie lobbal goal van Gertje Verheyen.